Οι παραδοσιακές χειροκίνητες μέθοδοι αφαίρεσης υλικών υψηλής αξίας από αυτοκίνητα και οχήματα στο τέλος του κύκλου ζωής τους μπορεί να είναι εντάσεως εργασίας και δαπανηρές, καθιστώντας σε πολλές περιπτώσεις τη διαδικασία οικονομικά μη βιώσιμη.
Παρόλο που η αρπάγη τεσσάρων δοντιών θα επιτρέψει την εξαγωγή του κινητήρα, πολλά από τα υλικά προστιθέμενης αξίας μένουν πίσω, με αποτέλεσμα ο αποσυναρμολογητής οχημάτων στο τέλος της ζωής του να χάνει μεγάλα πιθανά κέρδη.